Inmiddels is het alweer 5 jaar geleden dat we, begin 2018, vijf woonhuizen hebben gebouwd in kampong Bulak Laut. Deze eenvoudige stenen bungalow style huisjes werden voorzien van een familiekamer, keuken, badkamer (kamar mandi) en 2 slaapkamers. Ze waren bedoeld voor en werden toegewezen aan 5 families die noodgedwongen hun bamboe huisje moesten verlaten omdat de eigenaar van de grond waarop deze na de tsunami in 2006 waren neergezet het stuk grond terugvorderde. De gemeenschappelijke deler was verder dat deze 5 gezinnen allemaal 1 kind hadden die deelnam aan ons sponsor een kind project. Als  deze gezinnen hadden moeten verhuizen dan hadden ze niet in Pangandaran kunnen blijven wonen en hadden hun kinderen daardoor niet kunnen blijven deelnemen aan het sponsor een kind project. Het betreft hier allemaal hulpbehoevende en hele arme families die geen regelmatig inkomen hebben en/of bijvoorbeeld alleenstaande ouder zijn.

Afgesproken werd dat er na 5 jaar een nieuw ijkmoment zou plaatsvinden of zoveel eerder als er een wijziging zou plaatsvinden in de situatie van de bewoners. En nu is de eerste wijziging daar. Het hele sociale gezin dat in het gele huis woonde besloot, nu hun 2 dochters ouder zijn, plaats te maken en te gaan wonen nabij de palmsuiker plantage waar de vader werkzaam is. Zij bouwden daar de afgelopen maanden zelf een houten huisje. Hun 2 dochters blijven en wonen nu in de RBB, 1 van hen doet dit jaar eindexamen aan de hogere middelbare school en zal in augustus gaan studeren. De overige 4 huizen blijven vooralsnog dezelfde bewoners houden. 

Het vrijgekomen gele huis is toegewezen aan de familie Setiawan bestaande uit vader, moeder en 4 kinderen. Deze familie had geen eigen huis maar woonde bij de moeder van Nurnendah in haar kleine bamboe noodhuisje. De ouders zijn laaggeletterd. Vader Iwan is kostwinner en werkt op het strand van Pangandaran bij de verhuur van paardjes aan toeristen.
 

Familie Setiawan vlnr: tweeling Sena & Seni, moeder Nurnendah, Razka, vader Iwan en zoon Ilham